Wednesday, May 6, 2009
State Level Trekking Camp 2006
ആദിവാസികളെക്കുറിച്ച് പഠിക്കുക, അതോടൊപ്പം മനോഹരമായ മലമ്പ്രദേശങ്ങള് കാണുക എന്നീ ലക്ഷ്യങ്ങളോടെയാണ് കേരള സാഹസിക സാംസ്കാരിക സംഘം ഈയിടെ ഒരു വനയാത്ര സംഘടിപ്പിച്ചത്. സംഘത്തിന്റെ സാഹസിക പര്യടനം അട്ടപ്പാടി മലനിരകളിലൂടെ ആയിരുന്നു. ആദിവാസികള് സംസ്കാരത്തിന്റെ പൈതൃകസമ്പത്ത് എന്ന പ്രമേയവുമായി പുറപ്പെട്ട സംഘത്തില് ഞാനുള്പ്പെടെ ഇരുപതുപേരാണുണ്ടായിരുന്നത്. യാത്ര, അട്ടപ്പാടിയിലെ മുക്കാലിയില് നിന്നും ആരംഭിച്ചു. കാല്നടയായി ലഗേജും ചുമന്ന് ദിവസവും ഞങ്ങള് മുപ്പതും മുപ്പത്തഞ്ചും കിലോമീറ്റര് വരെ നടക്കും. നാലു ദിവസത്തെ യാത്രയാണ് നിശ്ചയിച്ചിരുന്നത്.
ഓരോ ദിവസവും നേരം പുലര്ന്നയുടന് നടത്തം ആരംഭിച്ച് സന്ധ്യയായാല് ടെന്റടിച്ച് അന്തിയുറങ്ങും. വന്യജീവികളെ ഭയന്ന് ടെന്റിന്റെ ഇരുവശവും തീയിടും. രാത്രി ടെന്റുകളില് എല്ലാവര്ക്കും നിര്ഭയമായി ഉറങ്ങാന് രണ്ടുപേര് മാറി മാറി കാവലിരിക്കും. ആട്ടവും പാട്ടും തമാശപറച്ചിലുമായി രാവ് പകലാക്കാന് ഞങ്ങളോടൊപ്പം ആദിവാസി പയ്യന്മാരുമുണ്ടായിരുന്നു.
രണ്ടുദിവസം കൊണ്ട് അട്ടപ്പാടിയിലെ ധാരാളം ആദിവാസി ഊരുകളും ഏറ്റവും ഉയരം കൂടിയ മല്ലീശ്വരമുടിയും കണ്ടു. എല്ലാവരുടെയും കയ്യില് ക്യാമറയും ബൈനോക്കുലറും ഉണ്ട്. വഴിയില് ഇടയ്ക്കിടെ ആനപിണ്ടം കാണുന്നതിനാല് പേടിച്ചാണ് ഞങ്ങളുടെ ഓരോ ചലനങ്ങളും. പക്ഷേ, കാട്ടിലെ ആനയേക്കാളും പുലിയേക്കാളും ഞങ്ങള്ക്ക് വിനയായത് മനുഷ്യര് തന്നെ. നടന്ന് നടന്ന് ഞങ്ങള് എത്തിപ്പെട്ടത് ഒരു കഞ്ചാവ്തോട്ടത്തിലാണ്. അത്യാധുനിക ആയുധങ്ങളോടെ കാവലിരിക്കുന്ന കഞ്ചാവ് മാഫിയക്കാര് ആരേയും കൊല്ലാനും മടിക്കില്ല. കഞ്ചാവുകാരെ പിടികൂടലും വനസമ്പത്ത് കൊള്ളയടിക്കലും ഞങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യമല്ലാത്തതിനാല് വഴിമാറി സഞ്ചരിച്ചു. പക്ഷേ ഈ ഗതിമാററം വന് ആപത്തിലേക്കാണ് ഞങ്ങളെ എത്തിച്ചത്. മനുഷ്യന്റെ പാദസ്പര്ശമേല്ക്കാത്ത കൊടുംവനത്തിന്റെ ഉള്പ്രദേശത്താണ് ചെന്നുപെട്ടത്. തേന് ശേഖരിക്കാനോ വിറകിനോ ആദിവാസികള് പോലും ഇവിടേയ്ക്ക് വന്നിട്ടില്ലെന്ന് ഉറപ്പ്. കാരണം ആരും നടന്നുപോയതിന്റെ ഒരു ലക്ഷണവും എവിടെയുമില്ല. വഴി വെട്ടിതെളിച്ച് വേണം ഞങ്ങള്ക്ക് മുന്നോട്ട് നീങ്ങാന്. ഇരുട്ട് കൂടി കൂടി വന്നു. സാധാരണഗതിയില് ജലലഭ്യത ഉറപ്പാക്കാന് പുഴയുടെയോ നീര്ച്ചാലുകളുടെയോ തീരത്താണ് തമ്പടിക്കാറുള്ളത്. ഇരുട്ടില് കൊടും വനത്തില് എവിടെ വെള്ളം അന്യേഷിക്കാന്? തയ്യാറാക്കികൊണ്ടുവന്ന ഭക്ഷണവും തീര്ന്നു. പുതുതായി എന്തെങ്കിലും പാചകം ചെയ്യണമെങ്കില് വിറകില്ല, വെള്ളമില്ല. സ്വസ്ഥമായി കിടന്നുറങ്ങാന് തീരുമാനിച്ചു. ഉറക്കത്തിനിടയ്ക്ക് ആരെങ്കിലും തെന്നിവീണാല് അതും അപകടം. അവസാനം നാലു ഭാഗത്തും കുറ്റിയടിച്ച് കയര് കൊണ്ട് ബന്ധിച്ചു. ആ ചതുരക്കളത്തില് ഇരുന്ന് വര്ത്തമാനം പറഞ്ഞ് നേരം കളഞ്ഞു.
ഞങ്ങള് കാട്ടില് നിന്നും നാട്ടിലെത്തേണ്ട ദിവസം കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഇരുപത് പേരും സംസ്ഥാനത്തിന്റെ നാനാദിക്കിലുള്ളവര്. ഓരോ വീട്ടിലും ആധി പെരുകിയിട്ടുണ്ടാവും. മൈാബൈല് ഫോണ് കൈവശമുണ്ടെങ്കിലും റേഞ്ച് കിട്ടുന്നില്ല. മഞ്ഞുവീഴ്ച അസഹ്യമായപ്പോള് ടെന്റ് കെട്ടാറുള്ള ടാര്പ്പായ ഞങ്ങള് മേല്ക്കൂരയാക്കി. കുടിക്കാന് ഒരിറ്റു വെള്ളമില്ലാതെ വലഞ്ഞപ്പോള് പലരും ടാര്പ്പായയിലെ മഞ്ഞുതുള്ളികള് നക്കികുടിച്ചു.
നേരം പുലര്ന്നു. സൂര്യന് ഉദിച്ചുയരുന്നത് മലമുകളില് നിന്ന് കാണുമ്പോള് രസകരമാണെങ്കിലും ഞങ്ങള്ക്കത് ആസ്വദിക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല. തളര്ന്നവശരായ ഞങ്ങള് ഒരു നീര്ച്ചാല് തേടി, മനുഷ്യവാസമുള്ള ഒരിടം കൊതിച്ച് നടത്തം തുടര്ന്നു. നേരം ഉച്ച കഴിഞ്ഞസമയത്ത് വളരെ അകലെയായി ഒരു കെട്ടിടം കണ്ടു. എല്ലാവരുടെയും മനസ്സിലും ആശ്വാസത്തിന്റെ മിന്നലാട്ടം. ആ കെട്ടിടം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. അവിടെയെത്തിയപ്പോഴാണ് മനസ്സിലായത് ഞങ്ങളിന്നലെ കഴിഞ്ഞതും ഇപ്പോള് നില്ക്കുന്നതും തമിഴ്നാട്ടിലാണ്. തായ്ശോലൈ, മഞ്ചൂര് എന്നീ വനമേഖലയിലെ തേയിലക്കാടുകള് ആസ്വദിച്ച് വീണ്ടും മുപ്പത്തഞ്ച് കിലോമീറ്ററുകള് നടന്നപ്പോഴാണ് ഒരു വാഹനം കാണാന് കഴിഞ്ഞത്. ഊട്ടിയിലേക്കിനി 13 കിലോമീറ്റര് മാത്രം. കൊടും തണുപ്പ്. തേയിലത്തോട്ടത്തിലേക്ക് വന്ന ലോറിയില് അതിര്ത്തികള് കടന്ന് യാത്രയാരംഭിച്ച് മുക്കാലിയില് തിരിച്ചെത്തി. കാലുനീര് വന്ന് വീര്ത്തെങ്കിലും കാട്ടിന്റെ ഭയാനകതകളില് നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടതിന്റെ സന്തോഷമായിരുന്നു എല്ലാവര്ക്കും. മരണമുഖത്തുനിന്നും വീട്ടില് തിരിച്ചെത്തിയപ്പോള് എല്ലാവര്ക്കും ഒരേ സ്വരം 'ദൈവത്തിനു സ്തുതി'.
കെ എ അബ്ദുള്സമദ്, മേലേമഠം, കല്ലടിക്കോട്
Sunday, April 26, 2009
Peechi Dam to Chimmini Dam Trekking 2008
PEECHI CHIMMINI TREK
The group consisted 39 members including two guides, Thankappan and Kunjan. Thankappan is a native of near Athirapilly and Kunjan from near Peechi.
The assorted group from all parts of Kerala reached Jandamukku which was our base camp on the 26th evening. Jandamukku is so called as there is a Janda which is a stone marker about 3 feet in height used for demarcation purposes in the forests.The base camp was along one of the streams draining into the nearby Peechi reservoir. Dinner was transported from a nearby hotel. By the time dinner was over the campfire was blazing. Then the mandatory self introduction in which each of the participants spoke briefly about himself, interests etc. The youngest was Master Srinath from Thrissur, all of 11 years who was accompanying his
father and who was on his first trek. There were a couple of participants above 55 years of age who have been regulars. From the discussions it was apparent that word of the organization had spread more by way of mouth than any advertising. A person who had come on a trek this time would speak to a few others some of whom would join in on the next trek. Kodungallore topped the list as a home town amongst the trekkers, followed by Aluva and then Thrissur.
The reasons for having come on the trek ranged from
- for a whole lot of the seniors Mr’s Gopinathan, Varma, Haridas,Pramod,Rajeev,Shaji,Sivan, Sadashivan,Ashok etc it has become something like a habit. There is hardly a trek that they miss, which they have been doing consistently for very many years now. One could say “the call of the wild”.
- For some of the newcomers a trek is something exotic which could be talked about on return
- For some it is a relief from the same daily grind
- There were people with various hobbies- medicinal plants,photography,birdwatching,snakes to name a few for whom there was this added benefit from the trek. There were also HAM operators from amongst us who kept us in touch with the outside world.
- Most importantly a trek takes us into the lap of nature which is a very humbling experience. Our egos just crumble and we realize how small we really are when we look up into a star studded clear sky lying on the rocky slopes for a bed, or when we see a huge tree about 40-60 metres in height as also standing at a foothill of a mountain peak where time really seems to stand still. Our senses all five if not six slowly attune to the forests where it is not only sight but also the different sounds of the forest, the feel of the stiff breeze on your skin, the smell of the forest all of which contribute to the whole.
- Treks also help to build up a sense of teamwork which is very important for most professions. It also brought us into contact with an array of people from different backgrounds, different views, different tastes but with common love of the forests.
Office bearers Pramod and Haridas briefed us about what trekking actually means. The importance of silence in the jungle, too always keep in view ones partner both in front and behind, and most importantly not to litter the forest with plastic or any other non perishable waste. This has been the rule with SSK and their efforts have been much lauded by the concerned authorities in the Forest Department for this.
As also as is the norm a group leader was decided upon and it was Prashant for the duration of this trek. Prashant divided the group into 4 lots with a group leader in each- Rajeev, Harish, Sivan and Shaji were the four group leaders responsible towards individuals in their respective group.
The camp fire blazed late into the night with low key discussion on. It was cold and windy and very uncomfortable sleeping away from the warmth of the fire. Luckily for the animals in the forest around there was no singing session this time around. The cold was more than compensated for by the heavenly spectacle above. What we city dwellers hardly ever get to see, millions and millions of stars twinkling away in a clear sky above us as a roof. When constantly looking up into the dark sky we actually feel as if we are floating in space.
27th Dec 08- The morning of the 27th we were ready by 7 am but it was about 8:30 am by the time we started after breakfast. Separate lunch packets were distributed among all the trekkers. The trek on the first day was through the core area of the Peechi sanctuary. This part of the sanctuary has mostly evergreen trees. Teak,Sal,Ebony, Mahogany with plenty of undergrowth. We followed the “fire-line”through the forest. A fire line is a man made clearing of leaves and undergrowth to prevent spread in case of a forest fire.This is routinely done by the forest department on a yearly basis with the help of the natives of the forest.
The first day was tough going as it was almost all incline. Most of us ran out of our supply of drinking water as most of the rivulets on the way were rock dry. At regular intervals we could get to see the Peechi reservoir and its draining water bodies from rocking knolls. The pace of the trek was brisk and we made good ground the morning. There is no way we could estimate the number of kilometers covered and in the forest distance is better measured in time. There were no animal sited. Elephant dung and the trail of elephants were everywhere. And unlike the summer trek the temperature was more conducive to trekking. Most of us staggered in to “Vandierrukam” the planned spot for lunch. There was not enough water to even wash ones face there which forced us to go upstream hoping there would be water there. We had lunch there after which it was a tough steep uphill climb for about two hours. These were dense forests where the sunlight does not reach the forest floor. The going got tougher on the last stretch. We finally hit “Valiyemedu” at about 4 p.m. There was plenty of water there. The site was on a rocky overhang from where we could see the lights of the town of
28th Dec 2008- We started out early after a meal of ‘upma’. We were heading south and today it was all descent. The pace was more leisurely as compared to yesterday. Water was more plentiful in the stretches today. As also there was more fauna, birds butterflies. There were three snakes sited and duly photographed, a Malabar pit vipers, a vine snake and a hump nosed pit viper. There was one area in which there were thousands of butterflies hovering around which made a beautiful picture. Bamboo and Chural was also more as compared to yesterday. We finally reached “Pookkolu” or camp for the night at about 2 p.m. The winds here were not as cold and it was a far more comfortable place for a camp as compared to yesterdays.
There was plenty of time for discussions around the camp fire. The topics ranging from ghosts and experience of different people, politics which comes as naturally to a Keralite as breathing, religion, human rights etc. There was good all round participation and hopefully the trend would continue. The mood was more relaxed and most trekkers had got to know each other better.
29th Dec 2008- Today was really relaxed. We were in no hurry at all. And it was past 9:30 a.m when we started out. The trek was along the river with no real ascents or descents. We passed teak and then rubber groves. We were at Palapilly where we ended our trek by about 11:30 a.m. A good number preferred to go up to the Chimmini reservoir while the others broke up to go back to their respective abodes.
Finally all the members were asked to air their views as to the trek, scope for improvement etc. Everyone was upbeat and was all praise for the organizers. The major suggestions were to avoid bringing plastics all together, cut down on food items and keep it simple, cut down on the duration of the trek. As also we would strive to put photos/ articles on a particular trek with the names of the trekkers on the website run by Gireesh who is an avid trekker. This article is also toward the same.
PRESERVE FORESTS
No trees were felled in the sending of this article.
JAI HIND
Jaideep